بَر / “دَر” به سمنانی

Ehsan Ebrahimian 

ریشه واژه دَر (صفحه‌ای چوبی یا فلزی که در چارچوب ورودی خانه یا فضاهای محصور وجود دارد، باب) که در سمنانی به آن بَر می‌گویند، از -dvar* ایرانی باستان ، و مشتق از -dhuer* هندواروپایی است. 1
تبدیل dv آغازین از ایرانی باستان به d در فارسی میانه بسیار متداول است، اما تبدیل آن به b نیز شاهد دارد، که در اینجا در سمنانی همین تبدیل رخ داده است. یعنی “بَر” سمنانی و “دَر” فارسی هر دو از یک ریشه هستند.

البته جالب توجه است که سمنانی، این تحول را در کلمات دیگری که از همین ریشه‌اند نیز حفظ کرده است، مانند:
بَرچا (درِ کوچک) ، بالَّه (دالان).

شکل bar در واژه نامه پارتی و فارسی میانه مانوی دزموند دورکین-مایسترنست (Desmond Durkin – Meisterernst) با آوردن شواهدی از مستندات پارتی آورده شده است.

  1. (درباره ریشه‌های ستاره‌دار در نوشته “زبان‌های هندواروپایی” بخوانید). ↩︎

Recommended Posts

زرتشت، آنطور که ابوریحان بیرونی نوشت: زراتشت ، زرادشت

اکبر داناسرشت که کتابِ آثار الباقیه (که اصلِ آن به عربی است) بیرونی را به فارسی ترجمه کرده، می‌گوید که ابوریحان نامِ زرتشت را همه جا دراین کتاب به صورتِ “زرادشت” و “زراتشت” آورده است. و خودِ مترجم در کتابش، همه جا آن را به “زردشت” اصلاح کرده و آورده است. اینطور که به نظرِ […]

 

Leave A Comment